Dersim ! Ben geldim. Ve ilk günden seni sevdim

İşte Dersimdeyiz

Methini çok duyup kendisi ile müşerref olamadığımız memlekette

Dersim’i ben aslında şimdiye değin Dersimliler ve Dersime gelmiş olanlar üzerinden tanıyor(d)um

İki kesim de öve öve bitiremezlerdi bu kenti

Yolda, dağların arasından kıvrıla kıvrıla ilerlerken, uzakta dağlarla çevrili bir koyağın içinde görünen evleri Büşra’ya gösterip, “Bak, oarası galiba” dediğimde başlamıştı kanım kaynamaya Dersim’e

Bir tılsım var sanırım bu bölgede

Hissettiğiniz ama adını koyamadığınız, buna gerek bile duymadığınız bir tılsım

Dersim’de irtibat kişimiz Gülşen idi

Gülşen’i Burcu vasıtası ile bulmuştuk

Zaten bu seyahatte Hülya ile Burcu’nun bir sene kadar önce aynı bölgede gezerek hayata geçirdikleri, “Bohçamda Anadolu” sürekli yolumuza ışık tuttu

Antakya’dan Merve ve Aslı’yı da bu sayede tanıdık, Dersim’den Gülşen’i de

Biz yol yorgunu, akıl yitkini iki meczup gezgin olduğumuzdan ne günü farkediyoruz artık ne de sırada ne olduğunu

Ama işte Dersimli biri varsa işin içinde bu hiç sorun değil

Cumartesi aradı Gülşen, “Ne yaptınız, ne zaman geliyorsunuz?” demek için

Aslında araması gereken biz iken o arıyor sürekli

Bir yerde bir çıkmaza düştüğümüzde ayağa kaldırıyor Gülşen’in hayat ve memat dolu sesiyle bize coşkuyla söylediği, “Dostlar, hadi sizi bekliyoruz, nerde kaldınız!!!!” sözü

Soldan sağa: Gülşen, anavarza ve Petrön

Dersim’e girmek üzere iken de arıyor, ben Çarşı’dayım diyor

Gülşen’i daha önce hiç görmüş değiliz

Facebooktan ekleme çabalarımız onun isim ve soyadında çok kişi bulunması ve benim şimdi yanlış anlama olmasın önsezilerim ve onun beni eklemeyi habire atlaması sonucu sonuçsuz kalmış

Otobüs muavini (Diyarbakır’dan Trabzon’a giden Tuncelililer Seyahat) “Dersim’de inecek  yolcularımız geçmiş olsun” derken aşağıda bekleyenler arasında bir kişiyi seçip, “Gülşen olsa olsa bu kişidir” diyorum ama ihtiyatı elden bırakmakta olmaz

Aşağıda telefonu alıp aramaya yeltenirken, “Siz misiniz?” diyor

Bagajdan bavulunu alıp yanıma gelen Büşra ile birlikte, “Evet Gülşen, biziz” diyoruz gülerek

Sonrası aslında bir aksiyon filmi gibi

Ne ara ne oldu, kim gitti, kim uçtu hepsi kayıp

Bizi hemen konaklayacağımız Kamer Misafirhanesine getiriyor

“Siz bir duş alın, 10 dk dinlenin, ben geliyorum” diyerek çıkıyor

Kamer’in merdivenlerine tırmanmaya erinip aşağıdan “heyyyy, hoyyyy” sesleri ile çağırıyor bir 15 dk sonra

Dışarı çıkacakken merdivenin başından aşağıya, Gülşen’e sesleniyor Büşra, “Burda rahat giyinebilir miyim?”

“Burası Dersim güzelim” diyor Gülşen, aşağıdaki sandalyeye oturmuş şortunu çekiştirirken, “İstediğin gibi giyin, rahat ol”

Yüzünde güller açarak odasına koşuyor Petrön

Bir kadını mutlu etmek demek bu kadar kolay ha

Şarap rengi bordo eteği ile çıkıveriyor 15 saniye sonra gülüşü daha da yayılmış olarak

Aklıma birkaç gün önce galiba Diyarbakır’da söylediği, “Ben galiba uzun bir süre bu pantolonumu giymeyeceğim” sözü geliyor

Yol süresince, erkek bakışından, toplumsal cinsiyetten, kadınların erkek egemen dünyada rahat hareket edememesinden konuşmuş durmuş olduğumuz halde o anda dank ediyor kafama durumun vehameti

 Gülşen ile Dersim içinde yürür çarşıya doğru seyirtirken sevincinden  oynaya yaylana yürüyor Büşra

Onun bu sevinci diğer yerlerde kendisini ne kadar kastığının bir göstergesi

Benim tahayyül bile edemeyeceğim bir durum bu

Gülşen, övünerek anlatıyor memleketini, “Burda sabah 5’de tek başına çık dolaş, çarşıya in, sokaklarda gezin, kimse rahatsız etmez seni, burası Dersim. Hem bizim buralarda hırsızlıkta olmaz hiç, herkes herkesi tanır”

Birini arayıp bizi almasını istiyor

O kişiyi beklerken yolun kenarında tezgah açmış ressamlık yapan Piro abi ile tanışıyoruz

Beni yanındaki sehpaya, Büşra’yı diğer yanındaki sandalyeye buyur ediyor

Piro, pirin argosudur diyor

İlla bir şey ikram etmek istiyor, şimdi yemek yiyeceğiz, yarına kalsın diyoruz

 Derken bir BMW yaklaşıyor yanımıza

Yaklaşınca onun BMW değilde Skoda olduğunu farkediyorum

Araba markaları ile aram hep kötü olmuştur zaten

Hiç ilgimi çekmez, hiç umrum olmaz

Diyarbakırda, Hasan abinin evine gidecekken, “Sizi beyaz bir doblo alacak, plakası şu” demişti Hasan abi

Telefonu kapatınca Büşra’ya durumu aktarıp, “Doblo ne ki?” diye sormuştum, işte bu derece bilmem araba meselesini

Skodayı BMW sanmışım çok mu!!!

Kadir ile bu şekilde tanışıyoruz

Diyarbakır’da son gece taş çatlasın 1,5 saat uyumuşum, uykudan içim eziliyor

Arabası ile bir o tepeye bir bu tepeye çıkarıyor Kadir bizi

Veganlık meselesini açıyorum hemen

10 şehirdir duyduğumuzu yineliyor, “Siz Dersim’de kesin aç kalırsınız!”

Halikarnas Cafe'de vegan mönü

Gülşen ile kafa kafaya verip anca Halikarnas Cafe’de vegan seçenek bulabileceğimize kanaat getiriyorlar

Oraya yollanıyoruz

Biz gelmeden bir gece önce Dersim’de bir kadın kocası tarafından vurularak öldürülmüş

Dersim’de 10 yıldır muhabirlik yapan Kadir, Dersim’de ilk defa yaşadığımız bir durum bu diyor sıkılarak

Biz masada oturmaya devam ederken katilin teslim olduğu bilgisi geliyor

Dersim’i, töreleri, gelenekleri aktarıyorlar hızlı hızlı

Bizde kapı eşiğinin melaikesi vardır diyor Kadir

Kimse melaike rahatsız olmasın diye kapı eşiğine oturmaz

 Dersim’in asıl adının Mamekiye olduğunu ve bu ismi Ermenilerin verdiğini söylüyor

Aslında Dersim, Hozat’ın olduğu yerdir diye ekliyor

Dersim’in bir şehir değil bir bölge adı olduğunu içine Elazığ’ı da kattığını belirtiyor

Göbekli Tepe’yle yarışacak tarihi bir yerimiz var, haberiniz var mı diyor sonra

Ve Yılcalı Höyüğü’nü anlatıyor

Ardına Munzur Su Fabrikası’nda devam eden grevi, bu grevi endüstriyel şirketlerin Munzur’u baltalamak amacıyla ortaya çıkardığını iddia ediyor

Arada telefonumu kontrol ediyorum arayan eden var mı diye

Köylüm, akrabam Sedat’ın, “Alper abi, niye haber etmiyorsun, ben de burda yaşıyorum, görüşelim mutlaka” mesajını alıyorum

Sedat, telefon numarasını da yazmış

Arıyorum, “Halikarnas Cafe bizim eve çok yakın, dur orda abi, hemen geliyorum” diyor

Sedat bir arkadaşı ile geliyor mekana

Kadir, Gülşen ve Büşra ile selamlaşıp başka masaya geçiyoruz

Havadan sudan, köyden Dersim’den konuşuyoruz

Sedat benim kardeşim, köylüm, akrabam

Bebekliğini biliyorum keratanın

Hakkını teslim ediyor Dersim’in

Çok güzel yer, komşularımızla aramız çok iyi, buralarda hiç hırsızlık, gasp olmaz, bir de Adana’yı düşünsene abi

Makaraları koyveriyoruz birlikte

Saat geceyarısına yaklaşmış, içimdeki uyku dağları aşmışken hadi bakalım diyorlar, bir de Munzur’u gösterelim size

Yani diye düzeltiyorlar

Bu saatte görünmez gerçi ama sesini dinlerken yıldızlara bakmanın keyfini yaşatabiliriz

Kadir’in BMW görünümlü Skoda’sı ile düşüyoruz yeniden yola

Bir yerden sonra “Artık burdan sonrası devlet denetiminden azade” diyorlar

Kör karanlıkta tepelere çıkıyoruz

Munzurun yanında bir yere park ediyor Kadir

Farları kapatınca anlıyoruz karanlığın dipsizliğini

Ama gürül gürül bir su sesi var

Ve başımızın üstünde ışıl ışıl bir gökyüzü

Eskiden daha çok yıldız vardı, azaldı şimdi diyor Kadir

Büşra içinden şarkı mırıldana mırıldana karanlıkta kayboluyor

Gülşen, milliyetçi bulduğu için sevmediği ismimin yerine daha çok hoşuna giden “Tolga”yı kullanma kararı alıyor

(“Tolga”nın Alper’den daha milliyetçi bir isim olduğunu, savaşçıların, Eski zamanlardaki Türk savaşçıların başlarına geçirdiği savaş başlığı anlamına geldiğini söylemiyorum ona)

Soldan sağa; Petrön, Gülşen ve Kadir

Dönüş yoluna çıkıyoruz birlikte

Daha gezecek çok yer var diyorlar

Bizim derdimiz gezmek değil, bir amacımız var

O da Dersim’i Yeşil Gazete aracılığı ile ulaşabildiğimiz herkese götürmek diyemiyoruz bile

O denli dost canlısı, o denli coşkulularki

“Dostum” diyorlar mesela

Diyarbakır’da da en çok bu hitabı duymuştum

Savaş ve Barış ikizlerinden Barış sürekli bana “Dostum” şeklinde hitap etmişti

Dersimdeki istirahat mekanımız Kamer Misafirhanesi

 Dersim’de farkettiğim diğer bir şeyde insanların rahatlığı, mutluluğu

Belki bana öyle gelmiştir ama herkes gülümsüyor

Çapa yapan ihtiyar amcam da

Bakraca yoğurt taşıran teyzem de

Kadir bizi gezdirirken karşımıza çıkan ve yol dar olduğu için kim önce geçecek “tatlı” tartışmasına tutuşan Kadir ve diğer araçtaki arkadaşları da

Gülşen de

Piro abi de

Tanıdığım ve tanımadığım diğer insanlar da

Dersim

Ben geldim

Ve ilk günden seni sevdim

Dendiği kadar varmışsın

Hakkını teslim ederim.

#anavarrza